تمحّض و تحول

مقام معظم رهبری در ضمن برخی از بیانات خویش، به تأثیرات مخرّب «علوم انسانی سکولار» بر باورهای اسلامی و انقلابی نسل جوان اشاره کردند و از ضرورت تولید «علوم انسانی اسلامی» با تکیه بر مبانی تفکر اسلامی سخن گفتند و البته آگاهان به خوبی می‌دانند که این هشدارها و مطالبه‌ها اختصاص به مقطع زمانی پس از فتنۀ سال 88 ندارد، بلکه ایشان از سال‌های پایانی دهۀ 60 به بعد، همواره بر این «مسألۀ بنیادی» پای فشردند و تأکید کردند. در این باره باید گفت این خواست کلیدی رهبر معظم انقلاب از دو سو دچار مظلومیت و مهجوریت واقع شده است: یکی از سوی نیروهای فکری متعهد به آرمان‌های انقلاب که گامی جدی در این راستا بر نمی‌دارند و دیگری از سوی نیروهای فکری دگراندیش که از اساس، اعتقادی به تولید علوم انسانی اسلامی ندارند. از این رو، اکنون ما با یک خواست تاریخی معطل مانده و بی پاسخ روبه‌رو هستیم که متأسفانه به دلیل همین عوامل، قدری صورت تکرار مکرر نیز یافته و رنگ کلیشه و شعار پذیرفته است. افزون بر این، فعالان جبهۀ دگراندیشی در طول این سال‌ها، شبهات و مناقشات نظری مختلفی را در مقابل ایدۀ علوم انسانی اسلامی طرح کرده‌اند تا مسیر این حرکت، ناهموارتر و دشوارتر گردد. برهۀ کنونی از جهات مختلف فرهنگی و سیاسی، زمان مناسبی است که این ایده به میدان تفکر و تدقیق آورده شود و تا واصل گردیدن به نتایج مطلوب رها نگردد.