طوبی

در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم :

همه ساله با فرارسیدن فصل بهار و تغییر نوع پوشش، جامعه دچار نوعی شوک جدید در مواجهه با افزایش میزان کمی و کیفی بدحجابی می شود. این شوک به دو دلیل است: اول اینکه روند بد حجابی به نوعی دچار افزایش تدریجی است که با گرم شدن هوا بیشتر به چشم می‌آید و ثانیاً نوع لباس‌ها هر ساله بر اساس الگوهای مشخصی عوض می‌شوند که این الگوها متأسفانه چون مطابق با فرهنگ ایرانی نیست، دائماً به سمت عریانی بیشتر می‌رود.

در تهیه ی این پژوهش سعی شده است از نظر همه‌ی طیف های فکری در زمینه‌ی حجاب استفاده شود و شرط جامعیت، بی طرفی و انصاف تا حد ممکن بر اساس آرمان‌های جمهوری اسلامی رعایت گردد. در همین راستا، با بیش از ۵۰ کارشناس، متخصص و صاحب‌نظر در زمینه‌های مختلف مشورت شده و سعی شده است از پیشینه فعالیت‌های موجود و ادبیات تولیدی در این زمینه حداکثر استفاده به عمل آید.

شورای فرهنگی اجتماعی زنان، زیر مجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی، مصوبه نسبتاً جامع و مطلوبی را در خصوص ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در سال ۸۳ تصویب کرده که در سال ۸۴ در نامه‌ای توسط رئیس جمهور به برخی وزارتخانه‌ها ابلاغ شده است.

در این مصوبه برای بیش از ۲۶ دستگاه دولتی وظیفه مشخص شده است که چگونه در ترویج فرهنگ عفاف و حجاب مشارکت کنند.

بخشی از این قانون که نیروی انتظامی را خطاب قرار داده، در مقام عمل با دگردیسی‌های کارکردی همراه شده است. به طوری که موج اعتراض‌ها و سوء استفاده دشمنان از عملکرد این نهاد را به دنبال داشته است.

برای مثال، بند ۲ این سند به برخورد قانونی و محترمانه اشاره می‌کند و ناظر بر این اصل و توصیه اسلام در نهی از منکر است که ناهی منکر نباید خود را بالاتر از فرد مقابل بداند، اما در عمل بعضاً ادبیات نه چندان پسندیده‌ای به کار برده می‌شود که لجاجت نهی شوندگان و سوء استفاده دشمن را به همراه دارد.